Jak powszechnie wiadomo, żeby móc dosiąść konia powinien on być wyposażony we właściwie dobrany osprzęt jeździecki. Zbiór akcesoriów jeździeckich potrzebnych do pracy pod siodłem nazywany jest rzędem końskim. Zatem co składa się na pełny osprzęt konia?
Głównym elementem wyposażenia wierzchowca jest siodło. Siodło jest siedziskiem dla jeżdżącego. Anatomicznie konie nie są przystosowane do dźwigania ciężaru jeźdźca na swoim grzbiecie. Siodło umożliwia rozłożenie tego ciężaru na większej powierzchni grzbietu. Przez to jeździec znajdujący się na grzbiecie wierzchowca nie powoduje ucisku muskulatury oraz nie zmniejsza ruchomości stawów konia. Należy tu zaznaczyć, że siodło, aby spełniło swoją funkcję musi być odpowiednio dobrane do budowy anatomicznej grzbietu wierzchowca.
Siodło złożone jest z następujących elementów:
- Terlicy – która jest wewnętrznym rusztowaniem siodła.
- Łęków (przedniego oraz tylnego) – będących najwyższymi jego punktami na przedzie i tyle siodła.
- Siedziska – miejsca, w którym siedzi człowiek znajdującego się pomiędzy łękiem przednim i tylnym
- Tybinek dużych i małych – skórzanych płatów po obydwu stronach siodła. Tybinki małe zakrywają przystuły. Natomiast duże tybinki umiejscowione są na zewnętrznej stronie siodła. Na tybinkach dużych umiejscowione są poduszki kolanowe.
- Popręgu – pasa mocującego siodło.
- Przystuł – zapięć do mocowania popręgu.
- Puślisk – mocowania dla strzemion.
- Strzemion – miejsca dla stóp jeżdżącego.
Rozróżnić można wiele rodzajów siodeł przeznaczonych do uprawiania różnych dyscyplin jeździeckich. Siodła dedykowane do różnych dyscyplin mają odmienną budowę, pozwalającą na uprawianie danej konkurencji.
Ważą częścią rzędu końskiego jest także czaprak, który zakładany jest pod siodło. Jego zadaniem jest ochranianie grzbietu wierzchowca przed obtarciami mogącymi powstać w miejscu kontaktu siodła z ciałem wierzchowca. Pochłania on także zbyt dużą ilość potu wydzielanego przez wierzchowca w czasie wysiłku.
Następną częścią rzędu końskiego jest ogłowie.
Uzda zwana także ogłowiem jest uprzężą zakładaną na głowe wierzchowca. Pozwala ona na komunikację jeźdźca z wierzchowcem poprzez działanie naciskiem na jego głowę.
Uzda składa się z:
- Nagłówka – paska przechodzącego za potylicą, mającego za zadanie trzymanie ogłowia na głowie wierzchowca.
- Naczółka – paska przechodzącego na czole, przeciwdziałającego obsuwaniu się ogłowia na szyję.
- Nachrapnika – paska mającego za zadanie stabilizację ogłowia, zmniejszającego także ruchomość szczęki wierzchowca. Przenoszone są przez niego częściowo sygnały wydawane ręką jeźdźca.
- Podgardła – paska przechodzącego pod gardłem wierzchowca
- Pasków policzkowych – pasków po bokach pyska, do których zamocowane jest wędzidło w przypadku ogłowia wędzidłowego.
- Wodzy – pasów połączonych z kiełznem, dającym możliwość jeźdźcowi na działanie na pysk wierzchowca.
- Kiełzna – części ogłowia przeznaczonej do komunikacji z wierzchowcem. Kiełzna dzielimy na bezwędzidłowe oraz wędzidłowe.